پیش گفتار :
مقاله حاضر یک برنامه پیشنهادی مدون و ساختار یافته برای آموزش مباحث ایمنی و ترافیک و کمک های اولیه به کودکان و نوجوانان می باشد. این برنامه با استفاده از تجربیات کشورهای ترکیه و آلمان ارائه شده است. در بخش اول مقاله، مختصری در مورد وضعیت حمل و نقل کشور، آمار منتشره و نتایج مطالعات انجام یافته در خصوص تصادفات جاده ای و علت یابی حوادث بحث می شود. در این فصل سعی می شود خواننده محترم را از وضعیت موجود مطلع و ضرورت آموزش برای ایشان توجیه و مفهوم شود. بخش دوم، اختصاص به ضرورت آموزش ایمنی به کودکان خواهد داشت. در این بخش با ارائه نتایج مطالعات انجام شده بر روی کودکان، هدف از انتخاب این قشر به عنوان بهترین و موثرترین سطح برای آموزش مطالبی به اختصاص ارائه خواهد شد.
در بخش سوم در خصوص روان شناسی کودک بحث خواهد شد. در این بخش رفتارها و عکس العمل های کودکان در سنین مختلف در برخورد با ترافیک بررسی خواهد شد.
در بخش چهارم با توجه به مطالب بخش سوم جدول زمانی دروس ترافیک و کمک های اولیه قید شده و در ارائه طرح دروس ارائه خواهد شد.
در بخش پنجم، چگونگی سنجش عملکرد کلاس های آموزشی و یک نمونه آزمایشی ارائه خواهد شد.
مقدمه
امروزه مشکل ترافیک و مسائل مربوط به آن به عنوان یکی از بحران های جدی و مهم در جامعه امروز ما محسوب می شود و متاسفانه روز به روز به ابعاد بحران افزوده می شود. براساس آمار منتشره شده توسط سازمان حمل و نقل و پایانه های کشور در سال ۱۳۸۰ در بخش حمل و نقل کالا مجموعاً ۱۳ میلیون سفر با ۱۹۶ هزار دستگاه خودرو باری و در بخش حمل و نقل مسافر مجموعاً ۱۳ میلیون سفر توسط ۶۵ هزار دستگاه صورت پذیرفته است. از طرف دیگر در آمار منتشره سازمان یاد شده رقم ۱۹۷۲۷ نفر کشته و ۱۱۷۵۶۶ نفر مجروح مشاهده می گردد. با اندکی تامل و مقایسه این دو آمار می توان انتظار داشت که در هر ۱۹۰ سفر، انتظار کشته یا مجروح شدن یک نفر از هموطنان را خواهیم داشت (با فرض اینکه در هر واقعه منجر به فوت یا جرح، حداقل یک طرف حادثه از ناوگان حمل و نقل کشور باشد).