این پاورپوینت در مورد راهبردهای معماری پایدار در شهرسازی است و به بررسی تاثیر فرهنگ، اقلیم، مصالح بومی و توسعه پایدار برای حفظ هویت و محیط زیست در شهرها می پردازد.
مقدمه
چهره شهرهای سراسر جهان که زمانی هر یک بازتاب دهنده فرهنگی منحصربه فرد و هویتی مستقل بودند، امروزه با سرعتی روزافزون به سمت یکسان سازی و همگونی پیش می روند؛ روندی که به تدریج آن تفاوت ها و ویژگی های خاص هر شهر را کمرنگ می کند. پیش از دوران مدرن، معماری و شکل شهرها نتیجه تلفیقی از شرایط اقلیمی، ویژگی های سازه ای و باورهای فرهنگی مردم هر منطقه بود؛ به گونه ای که فضای مصنوع خلق شده، به شدت با طبیعت و بستر جغرافیایی هماهنگ و همسو بود.
این هماهنگی باعث می شد که ایده های معماران در چارچوب محدودیت های محیطی و مصالح محلی شکل گرفته و به تکامل برسد. در سوی دیگر، اعتقادات متافیزیکی و احترام عمیق به طبیعت باعث می شد که مدیریت پسماند و بهره برداری از منابع به گونه ای صورت گیرد که چرخه طبیعی حیات مختل نشود و تعادل زیست محیطی حفظ گردد.
از سوی دیگر، سرعت تغییرات و تحولات به گونه ای بود که امکان تجربه، آزمون و اصلاح فرآیندها فراهم می شد تا ساختارهای زیستی و فرهنگی دست نخورده باقی بمانند. اما در دوره مدرن، این پیوند معنوی و اعتقادی به طبیعت و محیط زیست سست شد و بشر تنها ذهن خود را محور جهان دانست؛ این نگاه انسان محور، همراه با تردیدهای مداوم و تکیه صرف بر عقلانیت، به گونه ای موجب شد که انسان خود را از هر قید و بند رها ببیند و هر اقدامی را موجه بداند.
همچنین، سرعت تغییرات چنان شتابان بود که فرصتی برای سنجش پیامدها و بازخوردهای آن باقی نماند. انسان به مدد فناوری و پیشرفت های تکنولوژیکی، نه تنها ضعف های خود را جبران کرد، بلکه به شکلی افراطی از طبیعت بهره برد، بدون توجه به محدودیت ها و ظرفیت های آن. نتیجه این رویکرد، کاهش تاثیرپذیری معماری از ویژگی های محلی و محیطی بود؛ به طوری که نظریه هایی چون معماری بین المللی و منشور آتن ادعای حل همه مسائل شهری و معماری را داشتند، اما واقعیت این بود که هم طبیعت و هم بافت شهرها در حال تخریب بود.
بحران های جهانی مانند جنگ اعراب و اسرائیل و کاهش عرضه نفت، نخستین هشدارها را به گوش جهان رساند. منابع طبیعی در حال پایان بود و این سوال مطرح شد که چگونه می توان ادامه حیات را تضمین کرد؟ مفهومی که امروزه با عنوان «توسعه پایدار» شناخته می شود، پاسخی اصلاح طلبانه به مدرنیسم و سنت است؛ نگاهی که به دنبال یافتن راهی میانه برای تامین نیازهای امروز بدون به خطر انداختن امکان تامین نیازهای نسل های آینده است.
توسعه پایدار به معنای برآورده ساختن نیازهای کنونی به گونه ای است که توانایی نسل های آینده در بهره برداری از منابع کاهش نیابد. با این نگاه، در ادامه به بررسی عمیق تر مفهوم توسعه پایدار و طراحی سبز خواهیم پرداخت و راهکارهایی عملی برای تحقق این هدف ارائه خواهیم داد.
معماران، همراه با دیگر فعالان حوزه های شهری و محیط زیستی، در جستجوی راه حل های نوین برای ایجاد فضایی مناسب و متوازن برای زندگی، کار، تفریح و استراحت انسان ها هستند. چرا که کیفیت و عملکرد ساختمان ها، تاثیری مستقیم بر سلامت و پایداری زیست کره دارد و بر این اساس، وظیفه آنان بسیار حساس و سرنوشت ساز است.
فهرست مطالب
- مقدمه
- معماری پایدار
- ۱- تاثیر پذیری از شرایط فرهنگی و محیطی و اقلیمی
- ۲- هماهنگی و سازگاری با طبیعت و محیط زیست (درک محیط)
- ۳- صرفه جویی در مصرف انرژی ( صرفه جویی و نگهداری انرژی )
- ۴- پاسخ درست به نیاز های عملکردی
- ۵- خوانایی و دور از ابهام
- ۶- الگو برداری از معماری بومی اما به صورت امروزی
- ۷- استفاده درست از مصالح هم از لحاظ بصری و هم از لحاظ زیست محیطی
- اصول معماری پایدار
- صرفه جویی در منابع
- طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی
- طراحی برای انسان
- اهداف معماری پایدار
- رویکردهای معماری پایدار
- تحولات پایداری و مصادیق آن در معماری ایران
- نظریات معماران در مورد معماری پایدار
- کن یانگ
- نورمن فاستر
- یان کاپلیکی
- ریچارد راجرز
- توماس هرتزوگ
- نمونه معماری پایدار
- برج هرست (Hearst tower)
- ساختمان خورشیدی گردان و متحرک
- برج های مسکونی پوتارجایا مالزی
- مجتمع تجاری اداری Agung Sedayu جاکارتا
- نتیجه گیری
- منابع