نظریه رفتار درمانی
« ما مِن شَی ءٍ اَثقَلَ فِی المیزانِ مِن حُسنِ الخُلق : هیچ چیز در میزان عمل ارزشمندتر از اخلاق نیکو نیست – امام رضا (ع) »
رفتاردرمانی چیست؟
رفتاردرمانی زمانی توصیه میشود که به طور مثال فرد دچار اختلالاتی نظیر افسردگی، ترس یا وحشتزدگی، کمبود یا فقدان اعتماد به نفس، فشار روانی، اعتیاد یا مشکلات بین فردی باشد. علاوهبراین، رفتاردرمانی در مواردی که فرد دچار تجربه ناگواری است که در عملکرد وی اختلال ایجاد کرده نیز کاربرد دارد.
هدف رفتاردرمانی، افزایش کیفیت زندگی و سازگاری از طریق بازسازی رفتاری است. البته در رفتار درمانی، دلایل ایجاد اختلال در کودکی نیز مورد توجه واقع میشود. اما تاکید بر پیشینه یادگیری فرد است. با وجود این، اساس رفتار درمانی ایجاد تغییر در رفتارهای کنونی ـ رفتارهای نامطلوب ـ و الگوهای فکری ناکارآمد میباشد.
اگر چه مزیت اصلی رواندرمانی، امکان استفاده کمتر از دارو به علت عوارض جانبی است، اما حذف کامل دارو امکانپذیر نمیباشد. علاوه بر این، برای جلوگیری از بروز اعتیاد به دارو، در صورت استفاده طولانیمدت، متخصص آن را در دوز پایین تجویز میکند. درمانگر در درمان اختلالات نامبرده، در روند درمان نقش فعالی را به عهده دارد. در مقابل برای درمان اختلالات روانی با منشاء ارگانیکی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی سایکوتیک و غیره مصرف دارو ضروری به نظر میرسد.
فهرست
رفتاردرمانی چیست؟
درمانشناختی ـ رفتاری
تاریخچه رفتار درمانی
مفاهیم بنیادی نظریه رفتار درمانی
شخصیت
ماهیت انسان
مفهوم اضطراب و بیماری روانی
هدف و انتظار از رفتار درمانی
مراحل رفتار درمانی
روش های رفتار درمانی
تکنیکهای رفتار درمانی
منابع