این پروپوزال به بررسی اثر آموزش رفتاری والدین بر کاهش علائم بیش فعالی در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه می پردازد.
بیان مساله:
اختلال کم توجهی همراه با بیش فعالی (ADHD) یکی از رایج ترین ناهنجاری های رفتاری به شمار می رود که معمولاً در سال های ابتدایی زندگی کودک تشخیص داده می شود. این اختلال با ویژگی هایی چون کاهش تمرکز، تحرک پذیری بالا و رفتارهای ناگهانی و غیرقابل پیش بینی مشخص می شود و حالتی ماندگار و گسترده دارد (Hoath & Sanders, 2006).
در نسخه ی بازنگری شده ی چهارم از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV-TR)، اختلال کمبود توجه – بیش فعالی به سه نوع مختلف تقسیم می شود: نوعی که بیشتر با بی توجهی شناخته می شود، نوعی که نشانه های بیش فعالی در آن غالب است و نوع سوم که ترکیبی از هر دو حالت پیش گفته به شمار می رود. برای آنکه این اختلال به درستی تشخیص داده شود، لازم است علائم آن از سنین پایین، یعنی پیش از رسیدن کودک به هفت سالگی، ظاهر شده باشند و این نشانه ها در دست کم دو محیط یا موقعیت مختلف بروز کرده باشند و همچنین به صورت مداوم ادامه داشته باشند.
اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) یکی از مشکلات رفتاری شایع در دوران کودکی است که با ویژگی هایی مانند جنب و جوش زیاد، ناتوانی در تمرکز، و رفتارهای ناگهانی و بدون فکر همراه است. آمارها نشان می دهد که بین ۳ تا ۵ درصد کودکان به این اختلال دچار هستند و بروز آن در پسران بیشتر از دختران دیده می شود. در برخی کودکان، نشانه های بیش فعالی و رفتارهای تکانشی بارزتر است، در حالی که گروهی دیگر بیشتر با علائم بی توجهی مواجه اند. اگرچه نشانه های این اختلال معمولاً پیش از سن هفت سالگی بروز پیدا می کنند، اما پیامدهای جدی آن اغلب در محیط های آموزشی و در دوران مدرسه آشکار می شود (American Psychiatric Association, 2000).
با آنکه در دوران کودکی، این اختلال بیشتر در میان پسران تشخیص داده می شود، اما در بزرگسالی، آمار تشخیص میان زنان و مردان تقریباً برابر گزارش شده است (Young & Gudjonsson, 2005).
این اختلال مدت هاست که مورد شناسایی قرار گرفته و عوامل گوناگونی در بروز آن نقش دارند. شواهد نشان می دهد که ریشه ی اصلی آن بیشتر به نوعی نارسایی در رشد و تکامل دستگاه عصبی مرکزی بازمی گردد. به نظر می رسد در مغز این کودکان، بخش هایی که وظیفه ی تنظیم تمرکز، توجه و کنترل فعالیت های حرکتی را بر عهده دارند، دچار اختلالات خفیفی هستند. عامل وراثت و زمینه های ژنتیکی نیز در شکل گیری این وضعیت بی تاثیر نیست. از سوی دیگر، در برخی موارد ممکن است صدماتی که در دوران بارداری، هنگام تولد یا پس از آن به مغز وارد می شود، زمینه ساز بروز این مشکل شود (Keith Conner CL, Get J, 2007).
هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش رفتاری والدین بر میزان علائم بیش فعالی کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی می باشد.
مناسب جهت استفاده دانشجویان رشته روانشناسی و علوم تربیتی