این مقاله در مورد تکنولوژی و کارگاه ساخت و نگهداری کوره های ذوب است و به بررسی کوره های قوس الکتریکی، منابع تغذیه و نحوه کنترل نوسانات می پردازد.
کوره های قوس الکتریکی (EAF)
مقدمه
کوره های قوس الکتریکی در اوایل قرن 20 به عنوان یک ابزار تولید پدیدار شدند. ظرفیت کوره های اولیه tons 1-15 بود.
در حال حاضر کوره های قوس الکتریکی به عنوان یکی از ابتدایی ترین ابزارهای ذوب در واحدهای ریخته گری و واحدهای نورد فولاد شناخته می شود. کوره های قوس الکتریکی به عنوان واحدهای ذوب و نگهدارنده در عملیات دوپلکس و به عنوان واحدهای ذوب و تصفیه به کار می روند.
منبع قدرت (Power Supply)
جریان الکتریسیته از یک نیروگاه برق محلی تامین می شود و از یک ایستگاه کوچکتر برق (Electrical substation) که برای این کوره ها طراحی شده است عبور می کند.
دیاگرام ساده این مدار در تصویر سمت راست ارائه شده است.
توان حرارتی کوره به وسیله قوس الکتریکی ایجاد شده توسط سه الکترود کربنی یا گرافیتی برقرار می شود.
به دلیل نوع قراضه هایی که به کار می روند و کوتاه و بلند شدن قوس، نوسان جریان زیادی حین ذوب شدن رخ می دهد که باعث نوسانات زیادی در سیستم تامین نیرو می شود که اگر همین منبع تامین کننده برق واحدهای دیگر نیز باشد، کم سو شدن نور و نوسان ولتاژ ماشین آلات رخ می دهد.
در حین مرحله تصفیه یا پس از ذوب، قوس ها تدریجاً پایدار می شوند که بخشی از آن به خاطر پوشش سرباره بر روی فلز مذاب و هم سطح شدن حمام است. علاوه بر این، طول قوس های کمتری انتخاب می شوند تا انرژی در ناحیه کوچکتری متمرکز شود.
حین عملیات ذوب و تصفیه فلزات آهنی، مقدار انرژی زیادی تولید می شود که کنترل های لازم برای مهار و متمرکز کردن انرژی قوس ها برای جلوگیری از تخریب نسوزهای کوره باید صورت پذیرد.
راهنمای استفاده:
مناسب جهت استفاده دانشجویان رشته متالوژی و مکانیک
در قالب PDF