دانلود پاورپوینت پرستاری اورژانس

پاورپوینت پرستاری واحد اورژانس پیراپزشکی 291 اسلاید قابل ویرایش، شامل تریاژ، ارزیابی بیمار، احیای قلبی، شوک، مسمومیت ها، بانداژ، آتل بندی و فوریت ها

پرستاری اورژانس

تعریف و وظایف پرستار و پرسنل اورژانس
طبقه بندی فوریت ها
تریاژ
ارزیابی و معاینه بیمار به صورت کامل
صدمات بافت نرم و استخوان
شکستگی ها
زخم های باز و بسته
قطع عضو
بخیه و رو های بخیه زدن
انواع خونریزی
آتل بندی
شوک و راه های مقابله
احیای قلبی مغزی ریوی
اکسیژن درمانی
انواع ماسک و روش های باز کردن راه های هوایی
یخ زدگی گزیدگی و گرمازدگی
برق گرفتگی
سوختگی
مسمومیت ها
بانداژ و حمل و نقل بیمار
و…

مقدمه:

مراقبت های اورژانس شامل مراقبت های پرستاری از بیماران با مشکلات داخلی، جراحی، پرستاری مادران و نوزادان، کودکان، بیماری های روانی و بهداشت عمومی است.

پرستاران اورژانس باید دارای دانش، مهارت و نگرش کافی در کلیه زمینه های پرستاری باشند.

این افراد باید در انجام تکنیک های بررسی بیمار، معاینات فیزیکی، روش های کنترل وضعیت گردش خون و احیاء قلبی-ریوی مهارت داشته باشند.

پرستاران اورژانس باید با افراد در سنین مختلف، فرهنگ ها، رسوم و مذاهب متفاوت ارتباط برقرار کنند. این افراد باید نسبت به نیازهای ویژه افراد و شیوه زندگی آن ها حساس باشند؛ زیرا چنین عواملی اغلب روی فرآیند حل مسئله و مراقبت های بهداشتی تاثیر می گذارند.

داشتن مهارت در مدیریت و رهبری نیز از جمله نقش های ویژه پرستاران اورژانس است، بی برنامه گی در موقعیت های غیرقابل پیش بینی، تعامل با بیمار، جو پر فشار، کمبود کنترل روی تعداد افراد مراقبت کننده و چهارچوب زمانی محدود برای ارزیابی تاثیر مداخلات درمانی، از مسائل تنش زا برای پرستاران این بخش ها هستند.

مراقبت های پیش بیمارستانی:

تکنیسین های اورژانس پیش بیمارستانی باید همیشه برای کمک حاضر باشند. در مدت 4 دقیقه پس از اعلام خبر حادثه، باید به سرعت جعبه دارو، اکسیژن، رادیوی پرتابل یا بی سیم و دفیبریلاتور پرتابل را با ماشین به محل حادثه حمل کنند.

بعد از اینکه بیمار را تحت مراقبت اولیه قرار دادند، در صورت لزوم او را به بیمارستان منتقل نمایند. در صورت برخورد با یک وضعیت خطیر باید از طریق بی سیم با پرستار اورژانس تماس برقرار نمایند و از او خط مشی بگیرند.

ساخت پرسنلی و سیستم فوریت های پیش بیمارستانی:

یک واحد سیار که بتواند کاملا بیمار را در وضع موجود کنترل نماید.
یک گروه پیراپزشک که با مراقبت های اولیه خود وضعیت بیمار را تثبیت و در آن موقعیت ویژه به مراقبت از وی بپردازد.
یک بیمارستان مرجع با پرسنلی که بتواند توسط تماس با بی سیم یا تلفن، مراقبت های تیم اورژانس را هدایت نماید.
سیستم های ارتباطی بیومدیکال

وظایف پرسنل بخش اورژانس:

محیطی فراهم کنید که موجب امنیت و اطمینان شود و مکانی برای رفع مشکلات باشد.
از ابراز جملات منفی در مورد وضعیت بیمار خودداری کنید زیرا بیماران غیرپاسخگو ممکن است جملات شما را شنیده، دچار ترس و اضطراب شدید شوند.
برای شروع مراقبت از افراد به ظاهر بیهوش نیز در مورد اقدامات مراقبتی توضیح دهید.
برای حفظ شخصیت بیمار هر کاری که می توانید انجام دهید و به بیمار احترام بگذارید.
به خاطر داشته باشید که وابستگان بیمار نسبت به چگونگی برخورد با او حساس بوده و به همه کنایه ها و اشارات توجه می کنند.
با بیمار و وابستگان او بطور مناسب ارتباط برقرار کنید، حتی اگر لازم بود چندین بار در مورد آنچه که اتفاق افتاده و اقداماتی که باید انجام شود توضیح دهید.
در اولین برخورد با بیمار، نام خود را به او بگویید و او را نیز با نام صدا بزنید، این کار به بیمار و وابستگان او اطمینان خاطر می بخشد.
با انتقال حس اعتماد و برقراری تماس چشمی به سخنان بیمار گوش دهید. استفاده از مهارت های غیرکلامی ارتباط گاهی حتی از ارتباط کلامی هم موثرتر است. پس در صورت امکان بیمار را لمس کنید، او را صدا بزنید.
هنگام صحبت با بیمار و بستگان وی، تن صدای آرم داشته باشید تا از کلام شما اعتماد به نفس و آرامش برداشت شود.
از دادن اطمینان کاذب اجتناب کنید. صادق و مودب باشید و روش های درمانی را با زبانی ساده و غیرتکنیکی شرح دهید. بیمار و اطرافیان باید اطمینان حاصل کنند که شما هر کاری از دستتان برآید انجام می دهید.
به وابستگان بیمار اجازه دهید احساسات خود را بروز دهند و گریه کنند. این کار به پذیرش موقعیت از طرف آن ها کمک کرده و آن ها را آرام می سازد.
اگر اطرافیان بیمار نسبت به شما ابراز عصبانیت و خشم کردند، آن را شخصی تلقی نکنید بلکه رفتارهای غیرمعقول آن ها را با متانت تحمل کنید.
هرگز برخورد دفاعی و مقابله به مثل نکنید. عصبانیت و خشم شما اوضاع را بدتر می کند.
برای آرام نمودن خانواده هر اقدامی که از دستتان بر می آید انجام دهید. به آن ها اجازه دهید که در صورت امکان، در تماس دائم با بیمار خود باشند. حتی یکی از وابستگان می تواند با شما در ارائه مراقبت ها همکاری نماید.
تا جای ممکن ظاهر بیمار را آراسته کنید تا تصویر اضطراب آوری برای خانواده نداشته باشد. به خصوص آثار خون و ترشحات را با سرعت پاک کنید.
در صورت وقوع مرگ با متانت در کنار خانواده بمانید و به آن ها اجازه دهید به نحو مقتضی با بیمار خود ارتباط برقرار کنند، حتی می توانند جسد او را در آغوش بگیرند.

بررسی و درمان بیمار اورژانس:

هدف از مراقبت اورژانس، شروع اقدامات مراقبتی در شرایط حاد از بیمار یا فرد مصدوم با حداکثر سرعت ممکن است.
در مراقبت های پیش بیمارستانی، تکنیسین ها به مثابه چشم، گوش و دست های پرستار و پزشک هستند و بررسی بیمار بر عهده آن ها است.

طبقه بندی فوریت ها:

تریاژ یکی از مهم ترین مفاهیم در بخش اورژانس می باشد که از کلمه فرانسوی Trier به معنی دسته بندی گرفته شده است. اولین بار توسط پزشک ناپلئون بناپارت در جنگ برای تعیین اولویت درمان مصدومین مورد استفاده قرار گرفت. تریاژ یک روش کلی برای تقسیم بندی بیماران براساس فوریت نیاز به درمان است و در سه سطح صورت می گیرد:

تریاژ جهت تعیین اولویت درمان در بدو ورود
تریاژ جهت تعیین اولویت درمان روی سیستم های مختلف بدن
تریاژ جهت تصمیم گیری برای انتقال به اتاق عمل
پرستار باید در شرایط اورژانس، فورا میزان مراقبت های لازم برای مددجو را تعیین کرده و توانایی های خود را جهت حفظ حیات مصدوم به کار گیرد.

به طور کلی در هر سیستمی که تعداد بیماران و شدت آسیب زیاد و منابع امدادی محدود باشد، تریاژ کمک شایانی در ارائه خدمات می کند. تریاژ یک فرآیند پویا است، لذا باید در زمان ها مختلف، چندین بار برای مددجو تکرار شود.

رنگ قرمز: در صورت عدم دریافت مراقبت سریع، در کمتر از 5 دقیقه می میرند.
رنگ زرد: درصورت عدم دریافت مراقبت در طی 5 تا 60 دقیقه دچار مرگ یا مشکلات شدید می شوند.
رنگ سبز: می توان مداخلات درمانی را حتی تا 4 الی 6 ساعت به تاخیر انداخت.
رنگ آبی: بالاترین اولویت جهت دریافت مراقبت دارند ولی شانس زنده ماندنشان کم است.
رنگ سیاه: هیچ گونه پاسخی به صورت تنفس، نبض، فشارخون ندارند و مرده محسوب می شوند.

طبقه بندی برخی از بیماری ها و صدمات براساس تریاژ:

رنگ قرمز (فوری): ایست قلبی-ریوی، دیس ریتمی های کشنده، درد قفسه سینه، دیسترس تنفسی، خون ریزی شدید داخلی، هماتمز و ملنا، شوک، تروماهای شدید، مسمومیت شدید، خودکشی، سوختگی شدید، اورژانس های محیطی مانند هیپرترمی شدید، کما
رنگ زرد (اضطراری): حملات ایسکمیک قلب، شکستگی آشکار، فشردگی عروقی، دردهای غیرطبیعی، خون ریزی با مقادیر کم، تب و لرز بخصوص در کودکان، استفراغ
رنگ سبز (تاخیری): گسیختگی بافت نرم بدون خون ریزی، شکستگی کوچک و بسته بدون فشردگی عروقی، سوختگی خفیف، مشکل تنفسی غیر حاد
رنگ آبی (منتظر): ایست قلبی-ریوی، هیپو و هیپرترمی شدید، صدمات شدید سیستم عصبی، آسیب های بحرانی متعدد، سوختگی شدید بیش از 40%، خون ریزی و شوک در مراحل پایانی
رنگ سیاه (متوفیان): عدم وجود پاسخ های حیاتی در فرد

تریاژ START (Simple Triage And Rapid Transport):

START به معنی تریاژ آسان و انتقال سریع است و جهت مصدومین بخش اورژانس و موقعیت های پیش بیمارستانی می باشد. (در بیماران داخلی-جراحی کاربرد ندارد)

از این تریاژ در حوادث با چندین قربانی استفاده می شود و نباید بیش از 30 ثانیه طول بکشد.
توانایی بلند شدن و راه رفتن
وضعیت تنفسی
وضعیت خون رسانی
وضعیت هوشیاری

تریاژ TRTS (Triage Revised Trauma Score):

TRTS به معنی معیار تجدید نظر شده تریاژ در تروما است.
TRTS یک روش دیگر جهت ارزیابی و تریاژ اولیه مراجعه کنندگان به بخش اورژانس می باشد.
تعداد تنفس
فشارخون سیستولیک
معیار کمای گلاسکو

تریاژ CRAMS:

CRAMS یکی دیگر از سیستم های طبقه بندی بیماران و اولویت بندی آن ها در کشورهای اروپایی و امریکایی است.

براساس امتیازات کسب شده، بیماران در سه رده فوری، اضطراری و تاخیری قرار می گیرند.

گردش خون Circulation
تنفس Respiration
شکم و قفسه سینه Abdomen & Thorax
پاسخ حرکتی Motor Response
پاسخ کلامی Speech

پویایی تریاژ:

پس از تعیین اولویت تریاژ، لازم است بالای سر مددجو کارتی با رنگ فوریت مربوطه گذاشته شود تا براساس آن تصمیم گیری برای مداخلات درمانی توسط تیم اورژانس به اجرا درآید.

تریاژ فرآیندی پویا است و با تغییر وضعیت مددجو با یا بدون درمان مرتبا تغییر می کند. ممکن است در مرحله اول بیمار در گروه نادرستی قرار بگیرد اما با ادامه فرآیند تریاژ و پیشرفت درمان، می توان این مشکل را تصحیح نمود.

پس از مشخص کردن اولویت رسیدگی به بیماران، نوبت به اجرای تریاژ جهت تعیین اولویت رسیدگی و درمان سیستم های مختلف بدن است.

آخرین مرحله تریاژ در بخش اورژانس مربوط به مددجویانی است که نیازمند انتقال به اتاق عمل هستند.

یک پرستار تریاژ باید:

از نظر تحصیلی دارای درجه لیسانس یا بالاتر باشد.
دوره مراقبت های ویژه ICU را به طور کامل گذرانده باشد.
دوره مراقبت از بیماران قلبی-عروقی را گذرانده باشد.
حداقل 2 سال سابقه کار در بخش ICU و 6 ماه کار در بخش اورژانس داشته باشد.
حداقل در 4 شیفت در گردش، همراه با پرستار تریاژ کار کرده باشد.
حداقل در 3 شیفت جهت ارزیابی، در نقش پرستار تریاژ کار کرده باشد.

خصوصیات پرستار تریاژ:

قادر به عملکرد مفید در شرایط پر استرس باشد.
قادر به بررسی در ارتباط با مراقبت از بیمار باشد.
دارای پایه علمی قوی جهت انجام اقدامات مختلف در بخش باشد.
به سیاست ها و اصول داخل بخش آشنا باشد.
قادر به اخذ تصمیمات سریع و بیان آن ها باشد.
داراری ایمان و اخلاق حرفه ای قوی باشد.
قادر به برقراری ارتباط صحیح با بیمار، خانواده و همکاران باشد.
قادر به حمایت روانی از دیگران باشد.